küçükken ... zannederdim

küçükken denizdeki köpükleri tükürük zannederdim

(bkz: küçükken ... sanılan şeyler) edit: (bkz: küçükken yanlış bilinen şeyler)

küçükken dünya yuvarlak dediklerinde sokaktan hiç sapmadan gidersem sokağın öbür tarafından çıkacağımı düşünürdüm :))

küçükken tek başıma dışarı çıktığımda tüm insanlar beni kaçırmak için fırsat bekliyo zannederdim

küçükken ibrahimovic'i türk zannederdim

havayı allah zannederdim :(

küçükken gerçekten büyüyünce her şey çok güzel olacak zannederdim ama yaş büyüdükçe dertler büyüyor

küçükkensözlükte böyle başlık açılmazzannederdim

dunya benim icin yaratilmis ve hersey benim etrafimda donuyo zannediyodum degilmis pu

eminemi bir türk kızı zannederdim

kuzenlerim eminönü'ne gidiyoruz dediklerin de ben onu "evinönü" anlıyordum.

Küçükken Barış Manço'yu dedem zannederdim. Televizyon programını takip ederdim. Yaklaşık 6 yaşıma kadar da bu böyle devam etti. En son anneme televizyondan dedemi gösterince tüm büyü bozulmuştu. Hatta öldüğünü yaklaşık 4 sene olduğunu söylediğinde yıkıldım. Kız kardeşimi büyük patron kedi ve diğer kedilerle konuşabiliyor zannederdim.

Büyünce mutlu oluruz sanıyordum.

Öpüşünce hamile kalınır sanıyordum.

kedili parktaki kedi heykelini allah sanırdım. geçen yenileme çalışmaları için parkın etrafını kapattıklarını gördüm. umarım kedi heykelini kaldırmazlar. allah değilmiş ama iyi kötü bir hukumuz oluşmuştu zamanında. edit: bunu eksileyen montofon ineği, sen türkiyesin. dini hassasiyetlerinle eksilediğini biliyorum. bir insan çocukken parktaki heykeli allah sanan birine hassasiyet besleyip nasıl eksi atabilir amına koyayım. çıldırmışsınız

Ezanı okuyanı Allah sanıyordum. Nasıl her yerde aynı anda okuyor diye düşünüyordum.

daha çüküm kalkmezken biri porno izlettirmişti spermi süt sanmıştım.

Bulutlar beni takip ediyor, şimşek çaktığında Allah fotoğrafımızı çekiyor, yağmur yağdığında ağlıyor zannederdim :)

Allah insanlar arasından seçip onlara anne baba olma gücü veriyor sanıyordum hatta ben seçili kişi değilim diye ağlamışlığım bile var jcmvcnvm

ben filmlerde dizilerde birbirlerine gerçekten vuruyorlar sanırdım :(

küçükken babam beni okula götürürken bak seni izliyorum hep der ayı gösterirdi. ay da ne zaman baksam bizimle geliyor gibi görünce inanmıştım. hala bile ay ı babam sanar bi yere giderken benimle olduğunu düşünürüm

Ay'ın içinde geceleri mum yakan yaşlı bir çift var sanırdım. İşte "Ay dede" neticesinde. Adam saçları henüz dökülmemiş, ak sakallı, pantolon askıları olan, pipo içen biri. Bu adam taburesinin üstünde oturur (bu kahve önlerinde olan masalardan), önündeki masada bulmaca çözerdi. Sabah olunca da eşi mumu söndürürdü, beraber giderlerdi. Ama adam bulmaca çözerken eşi nerede bilmiyorum. Niye ampul değil de mum ışığı derseniz onu da bilmiyorum. Yaşlı başlı adam ne yapacak sabaha kadar bulmaca orası da tam bir muamma. Aman çocukluk işte.

küçükken tek orospu çocuğunu hades zannederdim. fazlasıyla yanılmışım.

Nerede uyursam uyuyayım yatağımda uyanacağımı sanardım. Aslında öyle de oluyordu ama annem taşıyormuş, kadını da yorduk :D

Otobüsle köye giderken tarlalar dönüyormuş gibi gözükürdü ve ben çorbaya benzetip biri kaşıkla karıştırıyor zannederdim... Hala öyle bence ya

Trt de sağ üstte gösterilen kuran okuyan adamları Allah zannederdim.

Siyah beyaz fotograflara bakıp geçmişte hayatın siyah beyaz olduğunu zannederdim. Hatta daha sonra sarı tonların oluştuğunu en son da tüm renklerin var olduğunu düşünürdüm. Bir gün babama , insanlar her şey siyah beyazken sıkılmıyorlar mıydı, diye sorunca gerçeği öğrenmiştim. Çok şaşırdığımı hatırlıyorum. Bir süre daha dillere düştüm tabi ama o ayrı konu

Sevdiklerimizin bizi hiçbir zaman bırakıp gitmeyeceğini zannederdim...En sevdiğim bırakıp gidince anladım büyüdüğümü...

küçükken besinci boyut dizisindeki salih'le diger yasli adami peygamber ve allah zannederdim

Küçükken büyümenin iyi bir şey olduğunu zannederdim.

Cami minaresini Allah sanıyordum ben, dua ederken de hep camide beyaz bir perdenin arkasında kırmızı bir tahtta oturan yüzü olan bir minareyi Allah olarak hayal edip dua ediyordum, gülen bir yüzle beni dinleyen cami minaresi...

kücükken arkadasimin sappppsari saclarini saman zannederdim. bir gün arkadaslarimla oynarken televizyonda haber görmüstük samanlar yaniyordu bi yerde. aklima fikir geldi hemen arkadasimin saclari saman mi degil mi kontrol etmek icin cakmagi alip sacini yakmistim, vura vura söndürdük :(

küçükken büyüyen herkes aynı kaderi yaşar zannederdim.

Küçükken televizyonun içine girilebildiğini zannedersim. Siyah tüplü bir televizyonumuz vardı (yaş ortaya çıkıyo) onun ekranını balyozla kırarsam ben de içine girip çizgi filmlerde oynayabileceğimi düşünüyordum. Arkadaşım elektrik süpürgesini allah zannediyordu